Τόμας Μπέρνχαρντ, Τα βραβεία μου

Αντικείμενο

Τίτλος

Ημερομηνία

6 Δεκεμβρίου 2020

Χρονολογία Δημοσίευσης

2020

Περίληψη

"Οι Ακύλλας Καραζήσης, Γιάννης Παπαδόπουλος και Έκτορας Λυγίζος ερμηνεύουν το έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ, Τα βραβεία μου σε σκηνοθετική επιμέλεια του Έκτορα Λυγίζου.
Δριμύς επικριτής του μικροαστισμού, της κοινωνικής υποκρισίας και του καθωσπρεπισμού, ο Μπέρνχαρντ πεθαίνει πρόωρα το 1989, έχοντας παραδόξως τιμηθεί εν ζωή με σχεδόν όλα τα μεγάλα βραβεία της γερμανόφωνης λογοτεχνίας. Είκοσι χρόνια μετά από το θάνατό του, δημοσιεύεται μια μικρή συλλογή σύντομων κειμένων που έγραψε με αφορμή τις βραβεύσεις του. Με βασικό εργαλείο το καυστικό χιούμορ, ο Μπέρνχαρντ εκφράζει όλη την αποστροφή του για τα καλλιτεχνικά βραβεία ξεσκεπάζοντας την κενότητα και τη γελοιότητα των λογοτεχνικών θεσμών και των γραφειοκρατών, αλλά και την αντιφατική στάση του ίδιου που αποδεχόταν τα βραβεία μόνο και μόνο για το χρηματικά έπαθλο που τα συνόδευε και που τον ανακούφιζε προσωρινά από το οικονομικό του αδιέξοδο. Τις απολαυστικές αυτές ιστορίες συμπληρώνουν ομιλίες του σε αντίστοιχες βραβεύσεις. Αρθρωμένες σαν παραμιλητά μελλοθανάτου που βαδίζει προς την εκτέλεση, αυτές οι σύντομες ομιλίες αποκαλύπτουν τη βασανιστική ντροπή και αγωνία που βίωνε στις τελετές, αλλά και τη βαθιά αμηχανία του ζώντας σε μια χώρα όπου πάντα ένιωθε αδικημένος και αποκομμένος, όσες τιμές κι αν του δόθηκαν. Ο Μπέρνχαρντ και το «αντιηρωικό» λογοτεχνικό του σύμπαν φέρνει στο επίκεντρο τον αγώνα του σύγχρονου καλλιτέχνη σε έναν κόσμο όπου τα παραμύθια και οι μεγάλες αφηγήσεις έχουν τελειώσει, και οι θεοί –προστάτες και τιμωροί– είναι από καιρό νεκροί. Η μάχη είναι ενάντια στη ματαιότητα και την απελπισία –διέξοδος είναι η ειρωνεία και ο κυνισμός. Κάτω όμως από την οργή ενός σύγχρονου «μισάνθρωπου», διαφαίνεται μια βαθιά, τρυφερή μελαγχολία." (Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: https://www.snfcc.org/ParabasesBernhard)