Η Ελλάδα και οι Επαναστάσεις του 1848: Άμεσες ανταποκρίσεις και λανθάνουσες συνάφειες
Αντικείμενο
Τίτλος
Η Ελλάδα και οι Επαναστάσεις του 1848: Άμεσες ανταποκρίσεις και λανθάνουσες συνάφειες
Ονόματα Ομιλιτών/Συγγραφέων/Editors
Δημιουργός
Τόπος που συμβαίνει
Συσχέτιση
Θέμα - Λέξεις Κλειδιά
Ημερομηνία
12 Μαρτίου 2021
Περίληψη
«Ο συνδυασμός της έντασης και της γεωγραφικής τους έκτασης, κατέστησε τις Επαναστάσεις του 1848 μοναδικές ―τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή ιστορία. Το 1848, παράλληλες πολιτικές ταραχές ξέσπασαν από άκρη σε άκρη σε ολόκληρη την ήπειρο. Οι επαναστάσεις περιλάμβαναν ένα πανόραμα από χαρισματικούς παράγοντες. Για τους πολιτικά σκεπτόμενους Ευρωπαίους, το 1848 ήταν μια καθολική στιγμή κοινής εμπειρίας. Τους μετέτρεψε όλους σε σύγχρονους μεταξύ τους, σημαδεύοντάς τους με μνήμες που θα διαρκούσαν όσο και η ίδια η ζωή. Αυτές οι επαναστάσεις βιώθηκαν ως ευρωπαϊκές αναταραχές αλλά, όπως έχει καταδείξει ο Axel Körner, απέκτησαν εθνική χροιά εκ των υστέρων. Οι ιστορικοί και οι μνημονικοί διαχειριστές των ευρωπαϊκών εθνών τις ενσωμάτωσαν σε συγκεκριμένες εθνικές τελεολογίες και εξαρτημένες πορείες εξέλιξης. Για παράδειγμα, η υποτιθέμενη αποτυχία των Γερμανικών Επαναστάσεων απορροφήθηκε από το εθνικό αφήγημα, γνωστό ως Sonderweg (ξεχωριστός δρόμος). Υπήρξαν τρεις φάσεις στα γεγονότα του 1848. Τον Φεβρουάριο και Μάρτιο, οι αναταραχές εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά ανά την ήπειρο, ορμώντας από πόλη σε πόλη και ανάβοντας πολυάριθμες νέες εστίες σε κωμοπόλεις και χωριά ανάμεσά τους. Τον Μάιο, ριζοσπαστικοί διαδηλωτές επιχειρούσαν να επιτεθούν και να ανατρέψουν την Εθνοσυνέλευση που είχε συγκροτήσει η Φεβρουαριανή Επανάσταση στο Παρίσι, ενώ στη Βιέννη Αυστριακοί δημοκράτες διαμαρτύρονταν ενάντια στην καθυστέρηση της φιλελεύθερης μεταρρύθμισης και ίδρυαν μια Επιτροπή Δημόσιας Σωτηρίας. Τον Ιούνιο, εκδηλώθηκαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των φιλελεύθερων ηγετών και του ριζοσπαστικού πλήθους στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων της Πρωσίας και της Γαλλίας. Στο Παρίσι, αυτές κατέληξαν στην ωμότητα και την αιματοχυσία των Ημερών του Ιουνίου. Το φθινόπωρο παρείχε μια πιο σύνθετη εικόνα: η αντεπανάσταση εκτυλισσόταν στο Βερολίνο, την Πράγα, το Βασίλειο της Νάπολης και τη Βιέννη. Τα κοινοβούλια έκλεισαν, τα στρατεύματα επέστρεψαν μαζικά στους δρόμους, οι επαναστάτες συλλαμβάνονταν και καταδικάζονταν. Αλλά ταυτοχρόνως μια δεύτερη φάση, μια ριζοσπαστική εξέγερση στην οποία επικρατούσαν δημοκράτες και σοσιαλιστές διαφορετικών τάσεων ξέσπασε στα νότια Γερμανικά κράτη, στη δυτική και νότια Γαλλία και τη Ρώμη. Σύντομα ωστόσο, πρωσικά, γαλλικά, αυστριακά και ρωσικά στρατεύματα κατέστειλαν τις εξεγέρσεις. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού 1849, οι επαναστάσεις είχαν σε μεγάλο βαθμό φτάσει στο τέλος τους. Οι ριζοσπαστικοί και φιλελεύθεροι ήταν εντυπωσιακά επιτυχείς στη δημιουργία διεθνικών δικτύων, αλλά τα δίκτυα αυτά ήταν οριζόντια: τους έλειπαν οι κάθετες δομές και οι πόροι που προϋποθέτει η άσκηση αποφασιστικής ισχύος. Η αντεπανάσταση, αντιθέτως, αντλούσε από τους συνδυασμένους πόρους στρατών των οποίων η αφοσίωση στις παραδοσιακές δυνάμεις δεν είχε ποτέ αμφισβητηθεί σοβαρά.»
Από το βιβλίο περιλήψεων, όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του ΕΚΠΑ.
Από το βιβλίο περιλήψεων, όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του ΕΚΠΑ.
Εξειδίκευση τύπου
Παρουσίαση συνεδρίου
Τύπος
Κείμενο
Γλώσσα
Σύνδεσμος
Σελίδες - Διάρκεια
00:20:00
Άδεια Χρήσης
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0 (CC-BY-NC-SA)
Λίστες Αντικειμένων
Position: 5882 (11 views)